Missiua ad dominum Gerium de Arectio

Dum secum reputat Veneris peruertere leges

Mens mea, consilium Citheream pellere sumit,

Polo Venus celeri natusque Cupido uolatu

Prorepit furtim: proprias flammaque medullas

5

Vrit et his uerbis mulcens mea pectora mater

(Addidit atque minas si non obtempero dictis)

Alloquitur: - Memini quondam te lactea nostra

Vbera lactare nostraque recludere postes

Arte sinu domine te collectumque benigne.

10

At nunc prompta tibi facere quodcumque rogares.

Sed quid castra fugis Veneris, quondam tibi grata,

Nunc ingrata, rato nos deseruisse pharetram

Telaue que biuium potuerunt addere letum?

Quo te cunque sequar, fugies, nec Delya uitam

15

Pristinam restituet. - Prestoque Diana furensque

Tediferas tales archano pectore uoces

Mittit: - Nonne satis cunctos te ledere nostros?

Mene petis? Quid ni? Mens sacra prophanis

Consonat uindictis. - Sic orsa siletque mouendo.

20

Instillat quedam, Veneris quo fugere possim

Mores des curis animum, studio quoque: solus

Nunquam permaneas: huc pergas. Dum sequor illam

Per scopulos tetrumque nemus, de pluribus unus

Prosiluit latebrisque lepus quem Delya ferro

25

Fundit humi donansque rogat quod partiar illum

Cum sotiis; sic ergo uelis huc pergere pransum,

Cambius esto comes, rubet et quo tempore Titan.

 

Responsiua d. Gerii Frederici de Arectio

Carmina Lernee generoso in gramine ripe

Decantata tenens, ueteres cecinisse poetas

Non sic dulce miror, grandes licet inclita tollat

Fama uiros celoque locet flumenque bicorni

5

Exhausisse iugo referens et Apolline complet.

Vixque ego iam Triuie monitus Dioneaque currens

Verba, tamen teneris semper nocitura medullis,

Ridebam: siluis leporem non nare molossi

Occubuisse, tua uolucri sed terga sagitta

10

Fixa gerens, animam nemorum posuisse sub umbris,

Cum Venus: - O si quem nostri reuerentia tangit,

Huc aduerte precor, saltus si cura ferarum

Solicitat celeresque sequi uel figere ceruos,

Linaque dumosis distinguere montibus altis

15

Saxa per et ualles sonitu pulsare canoro.

Proh, iuuenis nimiumque puer, cui talia cure!

Crudi hominum mores, lapidosaque gentis origo,

Hanc uitam traxere quidem. Genitalia postquam

Falciferi truncata senis collissaque in undis

20

Spumauere nouis, ego tunc nosterque Cupido

Orta, prius molles sua iungere rostra columbas

Edocui, mutumque pecus sua uoluere uerba

Et Venerem liquidis pisces sensere sub undis.

Cur humiles terre iuuat enarrare triumphos?

25

Ipsa ego celicolas blando expugnare tumultu

Aggressa et summi contemnere iura Tonantis,

Infernumque Deum Siculi tenuistis amores.

At quem montiuage studium mollisque pharetra

Exercet nostris quondam cui cura sub armis

30

Liscius, experiar quidnam imperiosa uolantis

Tela queant: non arma sibi monitusue Diane

Profuerit, clipeata licet sua pectora gestet.

Tu pueri meus ipse, meus non ille, ferarum

Inuasor, mandata tenes tu molle canentum.

35

In medio Galathea tuis hinc pressa renodat

Oscula, cornigero dudum rapienda Tonanti,

Hinc cinera amplexu stringens tua colla recurua

Inter serta furit. Carpit flamma alta caminos.

I nunc et uirides cantent Amarilida silue;

40

Extollatque suam Cynaram modo carmine Flaccus,

Sic Dea, cum tenerum sublata per ethera fugit,

Subiungens, pauidum leporem uix alta peremit

Delya non celeri mentita per arua sagitta.

Tu modo uolue focis leporem: dentata paratur

45

Aduentare cohors que uiscera queque lebetas

Diripiet animosa nimis ferrumque liquabit.

Sic iubet ire Venus Venerisque filius ardens.